2018 güz mevsiminden kışa dönüş zamanları. Aralık 10-15 arası. Hava ayaza dönmüş, gündüzleri sıcaklık normal olsada geceler Doğu Anadolu’nun ayazı yakıyor içimizi.
Akşamüzeri başlayan kar yağışını izliyorum pencerenin kenarından; elimde sıcacık dumanı üstünde olan bol tarçınlı sahlep eşliğinde.
Ertesi gün yeni bir av günü. Ördeğemi gitsem, yoksa kekliğe mi, öylece dalıp gidiyorum. Kar durmadan yağıyor. Bu havada ördeğe gitmek zor. Yol uzun ve meşakkatli. Karda keklik avının tadı başka olduğundan ibreyi keklikten yana çeviriyorum.
Kısa bir hazırlık aşaması ile fişekler tüfek, hava şartlarına göre kıyafetlerimi hazırlayıp sabahın olmasını bekliyorum biran önce.
Sabah arkadaşım Mehmet Kazadağ ile buluşup yakın olan bir merada kısa bir gezindi yapmak amacımız. Arabayı uygun bir yere park ederek avcı kolu şeklinde aramızda 70-80 metre mesafe olacak şekilde yürümeye başlıyoruz.
O gün elimde 61 cm namlu 2+1 çulluk özel modeli diye tabir ettiğimiz tüfek var. Hafifliği sebebiyle tercih ediyorum.
Birden Mehmet’in “Abi domuza bak” demesi ile irkildim. Gidiş yönüme göre 2 yönünde yaklaşık 500 metre ileride büyük bir domuz ve arkasında 6 tane saydığım çoban köpeği beraberinde.
Evet bu bir azılı… Tek başına bütün köpekleri geri dönmesi ile püskürtmesi bir oluyor. Köpekler adeta yanına hiç yaklaşamıyor bile…
Domuzun gidiş yönüne göre benim altımda, bana 300 metre civarı olan dereden geçeceği kesin. Her avda mutlaka üzerimde taşıdığım 8-10 kurşundan 3 tanesini tüfeğime koyarak koşmaya başlıyorum.
Domuzda beni farketmiş olacak ki o da birden hızlanıyor. Amacım ileri koşup uygun bir yerde dere içinden gelen domuza atış şansı yakalamak.
Evet derenin ağzına vardım bile. Ben yukarı domuzun geleceği yöne dikkat kesilmişken domuz, ben daha varmadan orayı geçmiş.
Yazının devamı
ve görselleri AVDOĞA DERGİSİ EKİM 2019 SAYISINDA
ABONE OLMAK İÇİN 05443414082
WhatsaAp ABONE yazın sizi arayalım veya linki tıklayınız https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSf4-3si7QVXaAdwJymBmKm5RH1V5k_MGBkOzWAmP1D00XeMPw/viewform
